«Η ελληνική κολύμβηση βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο και έχει μέλλον.Υπάρχουν πολλά παιδιά από πίσω που έρχονται που μπορούν και διψούν για διακρίσεις»
Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο και πόσο μάλλον οι άνθρωποι που γνωρίζεις। Πριν από ένα μήνα περίπου γνώρισα ένα ψιλόλιγνο νεαρό αγόρι. Το όνομα του Αλέξανδρος Καπισίδης। Πιάσαμε την κουβέντα με τον Αλέξανδρο και μου είχε πως ήταν αθλητής της κολύμβησης και έκανε πρωταθλητισμό. Η συζήτηση λίγες μέρες πριν από τη διεξαγωγή του ελληνικού πρωταθλήματος κολύμβησης και πριν αρχίσει η βροχή των μεταλλίων από τον υγρό στίβο.
Του ευχήθηκα με όλη μου την καρδιά καλή επιτυχία και του ζήτησα τα στοιχεία του για να επικοινωνήσουμε για να μου πει τα αποτελέσματα σε ποια θέση τερμάτισε. Όταν με πληροφόρησε πως ήταν πρωταθλητής Ελλάδας στην κολύμβηση στην κατηγορία του με 3 στα 3 ένιωσα την ανάγκη και του πρότεινα μια συνέντευξη στο ΠΙΝΑΚΙΟ.
Άλλωστε η βασική ιδεολογία του blog είναι να δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους, πόσο μάλλον σε έναν αθλητή που μέσα από προσωπικές στερήσεις διακρίνεται καθαρά και τίμια σε πανελλήνιο επίπεδο.
Χρέος σε αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους, έχουμε και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε να τους δώσουμε το βήμα, για τις προσπάθειες τους, τις αγωνίες τους αλλά και για τα όνειρα τους.
Ο Αλέξανδρος Καπισίδης, πρωταθλητής Ελλάδας δίνει την πρώτη του συνέντευξη στο ΠΙΝΑΚΙΟ.
Αλέξανδρος Καπισίδης… πες μας δύο λόγια για να σε γνωρίσει ο κόσμος
«Τον προσεχή Σεπτέμβρη θα πάω Τρίτη Λυκείου, αλλά θα ασχοληθώ περισσότερο με την κολύμβηση, αυτό με ενδιαφέρει πιο πολύ προς το παρόν. Κολυμπάω γύρω στα εννέα χρόνια. Ξεκίνησα στην ομάδα του Χαϊδαρίου αρκετά χρόνια, βέβαια μετά έφυγα για κάποιους λόγους। Στην συνέχεια πήγα σε μια ομάδα στο Αιγάλεω. Για καλή μου τύχη βρήκα πολύ καλούς ανθρώπους εκεί που με πρόσεξαν με στήριξαν Δουλέψαμε πολύ σκληρά και μου βγήκε σε καλό»
Το οποίο συνεπάγεται….;
Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κατάφερα να κάνω το 3 στα 3 χρυσά και μάλιστα στα 400 μέτρα ελεύθερο είχα ταυτόχρονη άφιξη με έναν αθλητή από τη Θεσσαλονίκη, που είναι και καλός μου φίλος ο Δημήτρης Σωτηράκης।
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το κολύμπι και δεν επέλεξες κάποιο άλλο άθλημα;
Να σου πω την αλήθεια, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής όπως όλα τα παιδάκια, ήμουνα και καλός και έπαιζε και ο αδερφός μου τον ζήλευα, αλλά δεν με άφηνε ο πατέρας μου γιατί φοβόταν μη χτυπήσω. Κι έτσι έψαχνα κάποιο άθλημα από μικρός για να ασχολούμαι και να μην κάθομαι στο σπίτι. Σκεφτόμουν διάφορα, αλλά η μητέρα μου, μου έδωσε την ιδέα να ασχοληθώ με το κολύμπι. Ξεκίνησα στην αρχή στο χαβαλέ, ξέρεις να έχω να κάνω κάτι, να ασχολούμαι. Όταν ξεκίνησα είδαν οι προπονητές πως ήμουν πολύ καλός με περάσανε γρήγορα τα στάδια και στην συνέχεια με παρότρυναν στον πρωταθλητισμό. Είπα το ναι και από τότε κάνω πρωταθλητισμό. Είναι μια συνήθεια δύσκολη αλλά όμορφη.
Οι επιτυχίες σε ωθούν για να συνεχίσεις παραπάνω;
Ναι άμα δεν υπήρχαν οι επιτυχίες δύσκολα θα συνέχιζα
Είναι δύσκολη η ζωή κάποιου που κάνει πρωταθλητισμό;
Είναι πολύ δύσκολη. Το πρόγραμμα ενός αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό είναι πολύ απαιτητικό. Πρέπει να ακολουθεί το πρόγραμμα της προπόνησης στο έπακρον, ήδη από μόνες τους οι προπονήσεις είναι πολύ δύσκολες. Το πιο δύσκολο όμως είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Αν δεν έχεις ψυχολογία, άμα είσαι down τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Άμα έχεις ψυχολογία και είσαι χαρούμενος θα τα κάνεις όλα. Άμα το θες πραγματικά θα το κάνεις
Που πιστεύεις πως μπορείς να φτάσεις;
Προσωπικά, επειδή έχω λίγο περίεργους στόχους θέλω να φτάσω ψηλά αλλά αυτό δεν θα το καταφέρω χωρίς προσπάθεια. Θα δουλέψω όσο μπορώ και γίνεται και αυτό επειδή το θέλω και κανείς δεν ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσω.
Έχεις ονειρευτεί Ολυμπιακούς Αγώνες;
Τους Ολυμπιακούς του ’12 δεν τους προλαβαίνω। Το 2016 αν κολυμπάω ακόμη, γιατί υπάρχουν πολλά προβλήματα που μπορεί να με κάνουν να σταματήσω, τότε ναι. Θα το ήθελα πολύ, αλλά προς το παρόν είναι ένα άπιαστο όνειρο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Πριν από λίγες ημέρες ο Σαμιλίδης πήρε το χρυσό μετάλλιο και ο Ανδρέας Βαζέος το χάλκινο। Οι επιτυχίες τους είναι ένας προθάλαμος για τον ελληνικό υγρό στίβο;
Τέτοιες επιτυχίες στο κολύμπι δεν είχαμε ξανά ποτέ στο παρελθόν. Τα δύο χρυσά που έφερε ο Παναγιώτης Σαμιλίδης και θα έφερνε άλλο ένα γιατί ακυρώθηκε. Και οι δύο αθλητές είναι μεγάλα ταλέντα και οι αποδόσεις τους πιστοποιούν πως η ελληνική κολύμβηση βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο και έχει μέλλον, γιατί εκτός από τα παιδιά που αναφέραμε υπάρχουν και άλλα ταλέντα. Υπάρχουν πολλά παιδιά από πίσω που έρχονται που μπορούν και διψούν για διακρίσεις. Πριν από λίγες ημέρες στο πανευρωπαϊκό εφήβων εκπροσώπησαν τη χώρα μας επάξια, μπορεί να μην κατάκτησαν κάποιο μετάλλιο, αλλά οι παρουσίες ήταν πολύ θετικές.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή σε τι κατάσταση είναι ο υγρός στίβος από πλευράς υποδομών –Πολιτείας;
Δεν υπάρχει υποστήριξη σε κανένα επίπεδο. Μάλιστα φέτος το κατάλαβα αυτό γιατί τόσα χρόνια κολυμπάγαμε στο ΟΑΚΑ για τα πρωτάθλημα. Εκεί ήταν ένα μεγάλο κολυμβητήριο με πολλές ανέσεις και προδιαγραφές. Όμως φέτος το πρωτάθλημα έγινε στη Νίκαια σε ένα κλειστό και μικρό κολυμβητήριο, με μόνο μια πισίνα –γεγονός που σημαίνει πως δεν μπορείς να κάνεις αλλού προπόνηση- και το καλοκαιρινό έγινε στο Περιστέρι. Αυτό έγινε γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για να μας διατεθεί το ΟΑΚΑ. Από την πλευρά της η Ομοσπονδία κάνει ότι μπορεί, αλλά δεν τα καταφέρνουνε πάντα, είναι πολύ δύσκολα
Είσαι ένας 17χρονος νέος που ασχολείσαι ενεργά με την κολύμβηση. Κι όμως συνομήλικοι σου είναι κολλημένοι μπροστά από έναν υπολογιστή ή ένα playstation και κάθονται και λιώνουνε για ώρες. Τι θα τους πρότεινες εσύ;
Υπάρχει ζωή πέρα από την οθόνη του υπολογιστή και από το playstation και είναι πολύ πιο ωραία. Έχεις επικοινωνία με άλλους ανθρώπους, νιώθεις πολύ όμορφα . Εντάξει και εγώ έχω υπάρξει gamer αλλά όταν είδα και έζησα τον κόσμο μέσα από το αθλητισμό δεν τον άλλαξα ποτέ από τότε με τίποτα. Είναι προτιμότερο να ασχοληθείς με κάτι που θα σ΄αρέσει παρά να αποξενώνεσαι από τον κόσμο μπροστά σε μια οθόνη. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο όμορφη από την αντίστοιχη εικονική.
Τέλος θα ήθελα να μου πεις ποιοι είναι οι άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου στον καθημερινό αγώνα σου;
Πρώτα από όλα είναι οι γονείς μου που με στηρίζουν πολύ και κυρίως στο ψυχολογικό τομέα και σε πολλούς άλλους ακόμη.
Επίσης είναι δύο άνθρωποι που χωρίς αυτούς δεν θα είχα καταφέρει τίποτα στην κολύμβηση, ο Παντελής Γκολές και ο Θανάσης Γιαννόπουλος. Σαν προπονητές είναι πάρα πολύ καλοί, αξίζουν πάρα πολλά και σε αυτό το επίπεδο που έχω φτάσει το χρωστάω σε αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου