Κείμενο: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Φωτογραφία: Ντίνα Παπαγεωργίου
Ξεγυμνώθηκε παρά την θέληση του, αφού σαν άλλοι
ιππότες τα φύλλα του έπεσαν από την πολιορκία του Χειμώνα. Μόνο και
απροστάτευτο στο ψύχος ένιωσε την ρίγη απέραντη μέσα στον κορμό του… Οι ρίζες
του εδώ και χρόνια βρέθηκαν βυθισμένες στην παγωμένη λίμνη να κρατούν γερά παρά
την υγρασία. Και εκεί που έμοιαζε έτοιμο να «πέσει» στο έλεος του χιονιά που
στην Βόρεια Ελλάδα δείχνει το πιο σκληρό του πρόσωπο, τα κλαδιά του γέμισαν
προστάτες. Πουλιά που αναζητούσαν χώρο να ξαποστάσουν από τα εναέρια ταξίδια τους,
προσγειώθηκαν πάνω του και ως αντίτιμο του έταξαν προστασία…Έτσι κι έγινε! Τα
πουλιά έγιναν οι προστάτες του δένδρου παρατάσσοντας τα μικρά κορμιά τους ως
ασπίδα στο κρύο. Και εκείνο όμως έτεινε τα κλαδιά του κόντρα στον ουρανό για να
υποδεχθεί τους νέους του ιππότες…
Αυτές οι σκέψεις ξεπήδησαν από το νου μου όταν
αντίκρισα την φωτογραφία της Ντίνας Παπαγεωργίου από την «Γυρολιμνιά». Γι’ αυτό
το λόγο θα μου επιτρέψετε να της αφιερώσω το παραπάνω κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου