Ένα παράξενο βουνό

Της Τατιάνας Παπαδοπούλου

Μεγάλοι δρόμοι, απέραντο γαλάζιο. Βουνά μικρά και μεγάλα.

Επισκέπτες διάφοροι, άλλοι περαστικοί και άλλοι μόνιμοι.

Βλέπεις μονοκατοικίες, που αποτελούνται από μικρές και μεγάλες οικογένειες, που δεν γνωρίζεται ο ένας με τον άλλο.

 Συνυπάρχουν αρμονικά. Υπάρχουν όμως και φορές που διαταράσσεται η ησυχία τους… λύνοντας τις διαφορές τους. Κάθε μέρα έχουν συντροφιά τους…ένα μαύρο βουνό. Αυτό κινεί τα νήματα. Ανάλογα με την διάθεση του, φτιάχνει και η διάθεση των οικογενειών.

Η φύση θεώρησε σωστό πως πρέπει να είναι μοναχικό.

Δεν αλλάζει χρώματα ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.

Δεν φιλοξενεί όμορφα δέντρα και πουλιά. Έχει μάθει να το υπηρετούν.

Έχει μάθει να το επεξεργάζονται, χωρίς αυτό πάλι να χάνει το χρώμα του.

Το μαγικό με αυτό το παράξενο βουνό, είναι ότι κρύβει ένα θησαυρό.

Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο κρύβει το θησαυρό. Έχει την δυνατότητα να δημιουργεί το φως.

Η δύναμη του είναι τόσο μεγάλη που φωτίζει πόλεις, χωριά και χώρες.

Η ενέργεια του είναι τόσο μεγάλη που κάνει δημιουργικούς τους ανθρώπους, που άλλοτε το εκμεταλλεύονται με καλό τρόπο και άλλοτε με άσχημο.

Είναι φορές που ανταγωνίζεται τον ήλιο. Όταν εκείνος δεν είναι παρών, αυτό κάνει το θαύμα του, ικανοποιώντας τις χάρες των ανθρώπων. Κάθε μέρα εδώ και χρόνια και για πολλά χρόνια ακόμα θα συνεχίζει να είναι παράξενο και μοναχικό κάνοντας χαρούμενους τους ανθρώπους.