Το μεγαλείο του γεννημένου πρωταθλητή είναι να
αναγνωρίζει την ήττα του, να συγχαίρει τον αντίπαλο που του επέδειξε τις αδυναμίες
του. Ο πρωταθλητής είναι αυτός που
επιδεικνύει ήθος στους αγωνιστικούς του αντιπάλους.
Από το 1993 που παρακολουθώ μπάσκετ και υποστηρίζω τον
Παναθηναϊκό χθες ένιωσα ταπεινωμένος. Όχι, επειδή έχασε η ομάδα μου αλλά η
συμπεριφορά παραγόντων και οι άνευ ουσίας βωμολοχίες που εξαπέλυαν απέδειξαν
κοιτάσματα κομπλεξισμού. Είναι κρίμα για την ιστορία αυτής της ομάδας να
λεκιάζεται με βρισιές του πεζοδρομίου.
Και επειδή άκουσα τα περί ηθικού αυτουργού για τον
παίχτη της αντίπαλης ομάδας…ένιωσα πως μας θεωρούν αυτοί που βγάζουν τις ανακοινώσεις
και εμάς βλάκες σαν κι αυτούς. Όσοι διαθέτουμε μέσο νου μπορούμε να
αντιληφθούμε την έννοια του ηθικού αυτουργού και αυτό δεν συνέβη ποτέ χθες.
Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου μπασκετόφιλο και υγιή
φίλαθλο εύχομαι δημόσια στον Ολυμπιακό ( ο οποίος χθες ήταν ανώτερος από τον
Παναθηναϊκό εντός του αγωνιστικού χώρου) να τύχει την καλύτερη των προσδοκιών
του επιτυχία στο Final4 εφόσον εκπροσωπεί το ελληνικό
μπάσκετ.
Δεύτερον: Δημόσια δηλώνω πως πλέον ήμουν φίλος του
μπασκετικού Παναθηναϊκού μέχρι προχθές (πριν τον αγώνα) γιατί δεν κουμπώνει το δικό τους ήθος με το δικό
μου. Λυπάμαι, αλλά οι βρισιές περί αγέννητων παιδιών και μητέρων δεν ταιριάζουν
καθόλου με την δική μου νοοτροπία και φιλοσοφία, αντιθέτως με βρίσκουν
πολέμιο.
Επιθυμώ εξυγίανση του αθλήματος από παράγοντες οι
οποίοι θα συγκρατούν και όχι θα πυροδοτούν
μερίδα του κόσμου.
Και επειδή πριν λίγο στο περίπτερο της γειτονιάς
όπου μαζευόμαστε όλοι μπροστά από τα πρωτοσέλιδα ανέπτυξα την παραπάνω άποψη με
τα λύπης μου διαπίστωσα ότι έχει περάσει στον κόσμο η θεωρία του ηθικού αυτουργού…λυπάμαι αλλά
διαφέρω πολύ από εσάς…φίλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου